Μου αρέσει όταν γίνεστε πολύ τσόκαρα, τσόκαρα... Τρελλαίνομαι να μαθαίνω ότι ο "ψαλιδοχέρης παππούς" έπαθε κρίση μεγατόνων με το τρισέλιδο αφιέρωμα στο σκοπιανό και δη στο άγαλμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Ως εδώ ήταν. Οι ψαλιδιές σου, οι πονηριές σου και οι παγαμποντίες σου πια δεν περνούν.
Όλα τα βάπτιζες προπαγάνδα γιατί δεν μπορείς να δεχτείς ότι πλησιάζει η συντάξιμη ώρα ενώ νέοι με φρέσκες ιδέες "διαφεντεύουν" τα Μέσα... Κι εσύ εκεί στην Β' Εθνική τσοκαρίας σου αξίζει να είσαι.
Κόρωσε, άναψε και το υπογλώσσιο τελικά δεν το γλίτωσε το παππούλης. Αλλά τι να περιμένεις από έναν άνθρωπο τόσο άσχετο, ο οποίος αρέσεκεται μόνο στο ψαλίδισμα για το ψαλίδισμα. Να σκεφτείτε τσοκαράκια ότι έχει λογοκρίνει τον ίδιο του τον εαυτό και έχει διορθώσει κιόλας με ύφος "ιερού εξεταστή" λίγο πριν την καύση βιβλίων τα διορθωμένα του.
Να τους χαίρεσαι αρσενική τσοκαρία, γιατί αυτούς επέλεξες. Σου αξίζουν!
