Τι σου είναι η ζωή; Μια λιωμένη σόλα παπουτσιού, τσοκαράκια μου, σήμερα τα αγοράζεις κι αύριο είναι για απόσυρση!Σάββατο βράδυ, κι εγώ έχω σύρει τα τακουνάκια μου, αν και προτίμησα τα αθλητικά μου, στο γνωστό στέκι του Γκαζιού. Γόβες, τσόκαρα, αθλητικά, μπότες και αρβύλες όλοι μαζί γίναμε μια παρέα. Είμαστε σαν παστές σαρδέλες, ο ένας κυριολεκτικά πάνω στο άλλο. Αφού αλήθεια σας το λέω, αν και έπινα κοκτέιλ ένιωθα ότι είχα κατεβάσει τρία υποβρύχια και τέσσερα "Johnny με κόκα" από τα χνώτα του δίπλα. Του έδινα μπροστά στα μάτια της κοπέλας του το "φιλί της ζωής"! Μην μείνει όμως κι αυτή παραπονεμένη, άλλαξαν θέση κι έτσι συνέχισα με τεκίλα κίτρινη, ότι έπινε η κυρία!
Κάπου εκεί, ανάμεσα στο πηγαινοερχόμενο πλήθος τι βλέπουν τα μεγάλα, μεγάλα μου μάτια και κόντεψαν να αλληθωρίσουν; Κάνω έτσι μήπως δεν είδα καλά, αλλά ήμουν σίγουρη. Ο Παναγιώτης, ο συμμαθητής μου στο σχολείο, στα αγγλικά, στο γυμναστήριο... περνούσε από μπροστά μου. Η αρχική μου σκέψη ήταν να προσποιηθώ ότι δεν τον είδα. Έχουν περάσει και 11 χρόνια! Τι τα γυρεύω! Όμως ασυναίσθητα άπλωσα το χέρι μου και τον σταμάτησα. Σαν να λειτουργούσε από μόνο του το δεξί μου χέρι. Σχεδόν τον τράβηξά προς το μέρος μου. Τον κοιτούσα και το μυαλό μου ταξίδευε στα παιδικά μου χρόνια!
Αν εξαιρέσεις τα αραιωμένα του μαλλιά, τις πρώτες ρυτίδες στο πρόσωπό του - μάλλον θα είναι κακής ποιότητος το δέρμα, διότι εγώ κατά γενική παροδοχή δική του εξακολουθώ να είμαι "φράπα", όπως τότε στα sweet seventeen!
Φυσικά και δεν έχασα ευκαιρία, τι τσοκαρία θα ήμουν άλλωστε, ήθελα λεπτομέρειες για τα τελευταία του χρόνια. Τα νέα όσων έβλεπε, όσων μιλούσε ή έκανε παρέα. Δίπλα του ο Αλέκος, ένα τεκνάκι 25 ετών με καταγάλανα μάτια και με κοιλιακούς φέτες. Live δεν είχα ξαναπιάσει. Αφού βγαίνω μόνο με αγόρια που είχαν έναν και μοναδικό μεγάλο κοιλιακό.
Μα για σταθείτε... αυτός δεν ήταν ένας Αλέκος, ήταν ο παλιο-Αλέκος. Το μικρό αγοράκι, ο φίλος του αδελφού της φίλης μου της Γιώτας. Ο αστειούλης με τα κρύα ανέκδοτα.
Ο απολογισμός της βραδιάς. Και οι δυο ήταν επαγγελματίες οδηγοί, Σουμάχερ, οι οποίοι ήταν πρόθυμοι να με πάνε σπίτι μου ή ακόμη και μια βόλτα στη Λαμία, μόνο και μόνο για να μου δείξουν κι εκείνοι πόσο χάρηκαν που με ξανά βρήκαν!
Η φίλη μου Pandy παντρεύται το καλοκαίρι. Ο αδελφός της έγινε επιχειρηματίας. Γάμος και για τον Κώστα ή Gus ή Kostas ή ό,τι να 'ναι, είχε ξοδέψει 10 λεπτά με τον εξεταστή στο lower μέχρι να αποφασίσει πως τον λένε, με μια που μάλλον είναι τραβεστί.
Η μια από τις δίδυμες... κουκλάρες του σχολείου έχει γίνει δίφυλλη ντουλάπα. Η πρώην του οδηγού, η Έφη, τώρα είναι πρώην σύζυγος ζαχαροπλάστη. Χώρισε κι αυτή! Ο Ντοντο έγινε ψωνισμένη βούρτσα, ψαλίδι, χτένα!
Έτσι τσοκαράκια μου κύλησε η νύχτα. Αν και αυτό δεν ήταν νύχτα ήταν κατάδυση στο παρελθόν. Όσα λέγαμε θύμιζαν ένα ναυάγιο, της ζωής μου, και τώρα το εξερευνούσα σαν αξιοθέατο.
Όλοι οι παραπάνω πρώην συμμαθητές μου, πάνω κάτω στην ηλικία μου, διαπίστωνα ότι είχαν κάνει πολλά βήματα μπροστά, εν αντιθέσει με εμένα που ήμουν στο σημείο μηδέν. Δεν είχα να παινεύομαι για τίποτα. Σε όλες τις προσωπικές ερωτήσεις απαντούσα αρνητικά... Αν δουλεύω, αν έχω σχέση, αν παντρεύτηκα, αν μένω μόνη σου, αν μετακόμισα, αν έκανα τα όνειρά μου πραγματικότητα; Η απάντηση σταθερή, "όχι". Αλλά πρόσθεσα, όπως τότε στα 16 μου, που με ρωτούσαν τι ονειρεύομαι για τη ζωή μου, κι έλεγα "θέλω να γίνω σπουδαία!"
Δεν θα καταλάβαινε... Τι να του πω; Ότι ήμουν 10 χρόνια στο γραφείο της αρσενικής τσοκαρίας κι έφυγα; Ότι πίστεψα σε ένα όνειρο απατηλό, πώς θα γίνω σπουδαία, αλλά δεν έγινα; Ότι αγάπησα κάποτε πολύ, τόσο πολύ που καμία φορά νομίζω ότι ήταν ψέμα, αλλά αυτός παντρεύτηκε άλλη; Ότι κάποτε συνάντησα τον Πέτρο, με ήθελε όπως ήμουν μουρλή και του είπα Άντε Γειά; Ότι ήμουν ευλογημένη επαγγελματικά και παραιτήθηκα; Ότι την προηγούμενη εβδομάδα είπα και δεύτερο Άντε Γεια, σε κάποιον που ήθελε κάτι περισσότερο από το να ενώσουμε σώματα και κρανία, αφού νοερά πάλι διαλεξα τον λάθος άνθρωπο; Ότι το ίδιο βράδυ ο λάθος άνθρωπος μου επιβεβαίωσε ότι θα είναι πάντοτε μαλάκας - χωρίς κτητικό;
Μετά από όλα αυτά, τσοκαράκια μου, ένα είναι το σίγουρο: Αν περάσει από δίπλα μου ξανά ένας συμμαθητής μου, θα κρυφτώ... Εκτός αν έχω κανει ένα βήμα για το οποίο να ειμαι υπερήφανη στη ζωή μου! Α, και θα γίνω σπουδαία!
