Τσοκαράκια μου, το μαυρόγατα's bit χτύπησε σαν εγκέλαδος (αντί για ξύλο χτυπώ τα τακουνάκια μου).
Ίσως να ευθύνεται ένα κακό όνειρο που είδα χθες το βράδυ, "το δάγκωμα της μαυρόγατας"! Μια κατάμαυρη γάτα, όμοια με τίγρη να ανοίγει το μεγάλο της στόμα και να κάνει μια μπουκιά το ποδαράκι μου.
Με συμμερίζεστε τσοκαράκια μου; Να μην έχω πόδι να φορώ τα αγαπημένα μου ψηλά τακουνάκια. Είναι κι αυτό το τσίμπημα στο στήθος που νιώθω εδώ και επτά ημέρες... Σαν κάποιος άγαρμπος τσοκαρολάγνος να μου έχει πιέσει την ρώγα μου και πονάω! Είδα πριν "Sex & the city" το επεισόδιο με τη Σαμάνθα να μαθαίνει ότι έχει καρκίνο. Σοκαρίστηκα και με την υπόθεση της Γωγούς Μαστροκώστα.
Υπό αυτό το πρίσμα δεν μπορώ να ξεκολλήσω από τα τσοκαράκια μου αυτό το συναίσθημα ότι η ζωή τελειώνει... Κι εγώ κλαίω και στενοχωριέμαι για θέματα που δεν έχουν νόημα.
Όμως η αλήθεια είναι ότι υπάρχουν άνθρωποι που θέλουν το κακό μας και μας έχουν γρουσουζέψει! Μαυρόγατες που κυκλοφορούν ανάμεσά μας... αρσενικές και θηλυκές. Αλλά θα τις πασσαλώσουμε σύντομα στα στιλέτο γοβάκια μας, όπως έκαναν στις μάγισσες στον μεσαίωνα. Να είναι σίγουρες γι' αυτό. Νιου;
