Who let the dog out no 27?

Το σκυλάκι το καννίς μην το είδατε κανείς; Χάθηκε ο σκύλος, ο μαύρος, ο ταμ-ταμ-ταμ και το αφεντικό του δεν φαίνεται να τον αναζητά και πολύ! Παρόντος του αφεντικού ξεκίνησε τα άγρια αλυχτίσματα. Γνωστός Δερβέναγας αυτός, του τράβηξε το λουρί για να του δείξει who's the boss. Τι κι αν κλαψούρισε ο μαύρος ο σκύλος, τι κι αν γρατσούνισε την πόρτα, τελικά έβαλε την ουρά στα σκέλια, τα σάλια στο πάτωμα μάζεψε τον ομματιών του και χάθηκε.
Πήρε το κολλάρο του (το χαρακτηριστικό μπλε Polo τσαντάκι του) και παραιτήθηκε από πιστός σκύλος. Του τηλεφώνησε το αρσενικό τσόκαρο, γάβγισε "αφεντικόοοοοοο, σ' αγαπάω αφεντικόοοοοο" αλλά θα απαντήσει για την επιστροφή του την Παρασκευή!


Τελικά το σκυλάκι το καννίς μην το είδατε κανείς; Πού θα πας βρε σκύλε μαύρε; Μόνο ο Εθνικός Σταρ σου έμεινε.

Πονάνε όσοι αγαπάνε...

Πότε πότε, λέω δεν θα σε ξεπεράσω ποτέ; Πότε - ποτέ! Είναι η "φωνή" σου τόσο γνώριμη. Μου ταιριάζει τραγικά. Πάνω που λέω σε ξέχασα και δεν θα με νοιάζεις κάτι κάνεις και τρυπώνεις πάλι στην σκέψη μου. Είναι σαν την γύρη των λουλουδιών καθώς φλερτάρει με τις μέλισσες στην αυγή της άνοιξης. Έτσι κι εγώ έχω γύρει και αφήνομαι στο ελαφρύ ζουζούνισμα της "φωνής" σου. Με ξυπνάς από την χειμερία νάρκη μου, λες και πιο πριν δεν ζούσα.

Η βαριά σου ανάσα καθώς κάνεις παύση σκέψης μέχρι να ακουστεί πάλι και πάλι η "φωνή" σου. Πάνω που σε μισώ, που θέλω να σε πατήσω με τα τακουνάκια μου... το μετανιώνω. Κάτι κάνεις. Μαγεύεις τα τσοκαράκια μου!

Ξέρω πως δεν θα έρθεις ξανά, άλλη φορά δεν θα σε δω - ταξιδεύω μέσα στα μάτια σου... μα θα σε έχω πάντα στο κέντρο της καρδιάς μου (ανοιχτή πληγή, μόνο με την φωνή σου θα αιμορραγεί!).

Ό,τι σκοτώνεις είναι δικό σου για πάντα, λένε - Bang Bang!!!



Aααααα μην αρχίζεται πάλι, έπεσα για λίγο και θα σηκωθώ απλά ήθελα να το βγάλω από μέσα μου. Φωνήηηηηηηηη, όπως λέμε νινίιιιιιι.

Περαστικά...

Να ευχηθούμε περαστικά σε ένα καλό φίλο, οποίος υπεβλήθη σε μια επέμβαση ρουτίνας. Γρήγορα δυνατος και γερός κοντά μας... Για τον "μεθυσμένη μου καρδιά" ο λόγος. Α, αααα θα σας μαλώσω αναγνώστες μου. Για προσέχετε λίγο. Ποιος θα διαβάζει τσοκαρίες μετά; Ε;

Wish... you were here!

Τσοκαράκια μου έχω βαρεθεί τόσο πολύ τα τακούνια μου... Αχ, να ξέρατε πόσο. Αλλά περισσότερο έχω βαρεθεί τις ανούσιες κόντρες που έχουν διχάσει την προηγούμενη ομάδα σε δύο στρατόπεδα. Αυτό αλήθεια, μα το Gucci print μου, με έχει εξαντλήσει. Να φοβούνται αυτοί που καλούνται φίλοι σου να σου μιλήσουν! Κρίμα δεν είναι;

Τσοκαράκια μου βαρέθηκα επίσης και κάτι άλλο. Να χτυπούν τα τακουνάκια σου από πόθο για κάποιον και να μην τον έχουν...
Να σπάνε τα τακουνάκια σου από τις ιδέες που σε κατακλύζουν και να μην μπορείς πια να τις εφαρμόσεις γιατί είναι απ'έξω.

Αχ, τσοκαράκια μου, πόσο θα ήθελα να μου πραγματοποιούσε ένα τζίνι τις επιθυμίες μου. Όχι, δεν θα σας τις πω... Απλά εύχομαι από μέσα μου: Wish you were here (προσωπικά, επαγγελματικά, φιλικά, ουτοποπικά)

Αφιερωμένο το κάτωθι τραγούδι από την φωνή της τραγουδίστριας των Blackmore's night (και όχι το γνωστό των Pink Floyed - τους αφήνω για του another τούβλο in the wall τους!) σε όσους εύχομαι να ήταν εδώ, ξανά μαζί μου... αλλά μας χωρίζει απόσταση χιλιομετρική ή συναισθηματική ή και τα δύο μαζί.


Για σένα... φίλη!

"Είστε ωραία μου αρέσετε..." στο αρσενικό του

Σκέφτομαι να υιοθετήσω το flirting δια του μαγνητοφώνου, αφού πια τσοκαράκια μου, δεν έχω να ηχογραφώ και να καταγράφω, όχι στα τακουνάκια μου, αλλά στην δουλειά μου, όπως παλιά, είπα να αντιγράψω τον Κώστα Καρρά με την πρωτοποριακή για την εποχή του τεχνική μπας και ρίξω κι εγώ αυτόν που μου αρέσει. Σάσα Μπάστα δεν είμαι για να κουνάω το τραπέζι να πέσει, όπως έκανε στην άσπονδη φίλη της Ζέτα Θεοδωροπούλου, άσε που ούτε αυτός ανεβαίνει στα τραπέζι - πιο πιθανό είναι να τον δείτε να πέφτει φαρδύς πλατύς πάνω σε πλήθος κόσμου σαν άλλος Mig Jagger. Ηχογράφησα κι εγώ την περιβόητη ατάκα "Είστε ωραια μου αρέσετε" και αγγλιστί (γιατί στο χωριό τους στα Highladerικα Όρη, της ντόπιας Σκωτίας μόνο διάλεκτο καταλαβαίνουν) "You are beautiful I love you". Μην γελάτε καθόλου τσοκαράκια μου, παλιό και δοκιμασμένος. Ας ελπίσουμε στο τελος να μην βάλει κι αυτός την κασέτα, όχι εκείνη με τα εκκωφαντικά sounds αλλα με την απάντηση "Είσαι βλάκας, εδώ βλαμμένη"!!!

Είστε ωραίος, μου αρέσετε... και ο Καρράς, ο Δαλιανίδης και το "play" βοηθός! Πάω μπαταρίες έχω. Όσο για την απάντηση, θα τη γράψω.

Ηappy... new Tsokaria!

Μην είναι η αϋπνία; Μην είναι το τεκνάκι που μου έχει πάρει τα τακουνάκια; Μην είναι το τσουνάμι αισιοδοξίας που με πλημμύρισε ξαφνικά; Ποια μαυρόγατα με αποχωρίστηκε; Ποιος σ' αγαΠώλ; Τσοκαράκια μου, εσείς μόνο μπορείτε να με καταλάβετε... I'm happy, very happy, so happy. Και δεν ξέρω και γιατί. Ελπίζω το κέφι μου να κρατήσει (φτου, φτου, φτου) και να μην μου κλέψει το χαμόγελο καμιά αγέλαστος πέτρα (stone)!