Τετάρτη 24 Φεβρουαρίου 2010
Wish... you were here!
Τσοκαράκια μου έχω βαρεθεί τόσο πολύ τα τακούνια μου... Αχ, να ξέρατε πόσο. Αλλά περισσότερο έχω βαρεθεί τις ανούσιες κόντρες που έχουν διχάσει την προηγούμενη ομάδα σε δύο στρατόπεδα. Αυτό αλήθεια, μα το Gucci print μου, με έχει εξαντλήσει. Να φοβούνται αυτοί που καλούνται φίλοι σου να σου μιλήσουν! Κρίμα δεν είναι;
Τσοκαράκια μου βαρέθηκα επίσης και κάτι άλλο. Να χτυπούν τα τακουνάκια σου από πόθο για κάποιον και να μην τον έχουν...
Να σπάνε τα τακουνάκια σου από τις ιδέες που σε κατακλύζουν και να μην μπορείς πια να τις εφαρμόσεις γιατί είναι απ'έξω.
Αχ, τσοκαράκια μου, πόσο θα ήθελα να μου πραγματοποιούσε ένα τζίνι τις επιθυμίες μου. Όχι, δεν θα σας τις πω... Απλά εύχομαι από μέσα μου: Wish you were here (προσωπικά, επαγγελματικά, φιλικά, ουτοποπικά)
Αφιερωμένο το κάτωθι τραγούδι από την φωνή της τραγουδίστριας των Blackmore's night (και όχι το γνωστό των Pink Floyed - τους αφήνω για του another τούβλο in the wall τους!) σε όσους εύχομαι να ήταν εδώ, ξανά μαζί μου... αλλά μας χωρίζει απόσταση χιλιομετρική ή συναισθηματική ή και τα δύο μαζί.
Για σένα... φίλη!