Βουτιά από ψηλά σε μολυβένια θάλασσα

Έτσι είναι από τα ψηλά στα χαμηλά κι από τα πολλά στα λίγα. Να δω τώρα που θα εμφανίζεται η κυρία Κοκοβικου; Μου καλόμαθε η γριά στα σύκα και τώρα η πτώση θα πονέσει. Όπως και την αυλή της που ξαφνικά θα μείνουν χωρίς διάσημους... και τι θα κάνουν οι διάσημοι ήταν μια κάποια λυσις.
Καιρός να το συνηθίζουν οι ιοι της γρίπης και της αρσενικής τσοκαρίας, οι παντοτινοί -άκηδες, οι παρατρεχάμενοι, οι αυλικοί και οι γελωτοποιοί του παλατιού. Ο γενικός γενικώς ήταν μόνο η αρχή. Έρχεται και για σας η πτώση, όχι κωλοτούμπα, αλλά bungee jumping χωρίς σκοινί. Βουτιά από ψηλά σε μολυβένια θάλασσα, δηλαδή χωρίς σωτηρία! Αφιερωμένο:


Κι όλο φεύγω πριν μείνουμε μόνοι το ΤΕΛΟΣ μην δω!!! Σιδερένια η σκάλα και μου έλεγες θα μείνουμε λίγοι... Τελικά δεν έμεινε κανείς!

Μην πατάτε την ... (χ)λόη

Είδα τα νούμερα της κλαίουσας και παρ' ολίγον να κλάψω εγώ. Πώς να μην ειναι νευριασμένος μαζι της ο νούμερο 2 του μικρομέγαλου τσοκαρίστικου σταθμού. Αποδείχτηκε ότι δεν ήταν στραβός ο γιαλός, όπως πήγε να το εμφανίσει, αλλά στραβά αρμένιζε. Η ά-χαρη και ατάλαντη βουλιμική μαθαίνουμε ότι έχει μπαστακωθεί στης Δέσποινας, με τα μιλφέιγ για να γλυκάνει τον πόνο της. Ακόμη και ζαχαρότευτλο να φάει, η πίκρα δεν θα φύγει, όχι από την κλαίουσα, αλλά από τον νούμερο δύο του σταθμού που πίστεψε ότι θα τα κατάφερνε και σε ομαδικό άθλημα εκτός από το σκουός. Όσο κι αν ανεβάζει τον πήχυ... από το φουστάκι της, δυστυχώς δεν ανεβαίνει το κοντέρ τη κακιάς μάγισσας AGB. Μαύρο στην... μαύρη. Εις μάτην ψάχνει "σωτήριες" λυσεις. Τις είχε και τις έδιωξε. Ακούγεται ότι εκτός από ά-χαρη που έμεινε, θα πάει και α-σαράντοστη; Τιποτα δεν θα μείνει στο γραφειάκι της ... αταφιά κι ας φωνάζουν όλοι οι υπέυθυνοι: "μην πατάτε την (χ)λόη"!

Who let the dog out no18?

Σκύλε της λύσσας... πόσα δάκρυα έριξες για τον γενικό Δερβέναγα; Ή μήπως από την χαρά σου επειδή σε φώναξε με το μικρό σου όνομα η αρσενική τσοκαρία, μετά την πανολεθρία που είχες πάθει πριν δύο χρόνια, τότε που πήγε η αδελφή σου, το τσιουάου και την χαιρέτησε περιχαρής για τις σκυλίσιες επιδόσεις σου, λες και ήσουν Αγίου Βερνάρδου και είχες σώσει το σύμπαν, αλλά η αρσενική τσοκαρία δεν σε ήξερε καν; Αν θυμόμαστε καλά έμπηξες -πάλι γραφικός έχεις καταντήσει - τα κλάματα. Κι ύστερα λένε ότι οι άνδρες δεν κλαίνε... Από την πολύ χαρά σου λοιπόν ξέχασες και γενικούς γενικώς και κουνούσες την ουρά. Αν έκλαψες χθες σαν μέτρησες πόσους χαιρέτησες δύνασαι να μου τα κρατήσεις σε ένα μπουκαλάκι να τα πάω για ανάλυση να δω αν είναι πρωινά!

Ένας νέος σταθμός...ζωής!

Είσαι ο τελευταίος μου σταθμός... Πες μου που να πάω μετά απο εσένα; Αυτο το τραγούδι ακούγεται κοντά στο αεροδρόμιο μερια εδώ και λίγες μέρες. Όχι, δεν είναι η νέα πολιτική Βγενόπουλου για τους ταξιδιώτες της Ολυμπιακής. Τι συμβαίνει άραγε; Λέτε καμία καινούρια φωνή να αναστατώσει το υπάρχον σκηνικό στα ερτζιανά. Αν ρωτάτε εμάς, δεν θα σας πούμε τίποτα. Ορκιστήκαμε, όχι στην Ιφιγένεια εν Αυλίδι, παιδί του γενικού αλλά στο τακούνι μας. Και ιερότερο όρκο δεν έχουμε!

Η Νεράιδα θα πάει στην Neverland

Τελικά και η νεράιδα θα χαθεί; Σαν πεταλούδα κοντά στο φως θα ταξιδέψει για να χαρεί την μια και μοναδική πλεόν μέρα της σε ένα ανήλιαγο γραφείο. Η Tinkerbell... θα επιστρέψει στην Neverland, εκεί που το παιχνίδι και η γιορτή δεν τελειώνουν ποτέ!! Στην χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας παρέα με άλλα ξωτικά.

Ο ψεύτης και ο κλέφτης τον πρώτο χρόνο χαίρονται!

Αυτό ήταν. Γενικώς τέλος. Ο πάνσοφος λαός μας λέει, "Ο ψεύτης και ο κλέφτης τον πρώτο χρόνο χαίρονται". Τσοκαράκια μου, ποτέ δεν πίστευα σε παροιμίες και τώρα έχω καταντήσει Φλώράκης, τις χρησιμοποιώ καθημερινά και ψάχνω το βαθύτερο νόημά τους.
Έτσι είναι. Όταν σκάβεις το λάκκο του άλλου, πέφτεις ο ίδιος μέσα. Ο γενικός γενικώς μας τελειώσε. Έτσι ξαφνικά όπως εμφανίστηκε για να μας κάνει τη ζωή μας... ποδήλατο χωρίς σέλα. Ορθοπεταλιά και τρέξιμο για να αποφύγουμε το αναπόφευκτο.
Ήρθε ένα απόγευμα του Σεπτεμβρίου του 2006. Ως αποπάνω πριν τον αποπάνω, μας συστήθηκε. Απαιτούσε σεβασμό. Αλλά δεν τον κέρδισε. Ευαγγελίστηκε αλλαγές, όμως δεν περνούσαν. Έβρισκε εμπόδιο από τον νούμερο 1 της εκπομπής. Έβαλε στόχο να δαγώσει το χέρι που τον έφερε. Και το έκανε με μεγάλη επιτυχία.

Οκτώβρης του 2008
Θα ήταν εθνική εορτή θαρρώ όταν έτσι ξαφνικά, όπως εμφανίστηκε ο γενικός γενικώς για να ταράξει την ηρεμία της εκπομπής, έγινε ό,τι δεν περιμέναμε... Έφυγε εκείνος. Ο αληθινός, ο μοναδικός αρχισυντάκτης αυτής της ζήσης.
Λίγες μέρες αργότερα, παρά τις επιθυμίες της βάσης του γραφείου και του αρσενικού τσόκαρου, με τα τανκς, σαν άλλος Παττακός θα επέβαλε τη δική του δικτατορία.
Θα έδυε για πάντα η δημοκρατία στο γραφείο. Μέχρι και φιλο-απαγόρευση γνωρίσαμε επί των ημερών του. Phone control σε ποιον θα μιλήσουμε από καλεσμένους έως καταγγέλοντες. Ένας χρόνος μαζί του έμοιαζαν με 10. Εξόντωση. Αντί για χαρά και εργασία των περασμένων 8 ετών, περάσαμε στο αχ, βιοπάλη, και πάλι και πάλι. Και ποτέ δεν έκανε ξαστεριά.

Μέχρι χθες. Όλοι ξαλαφρώσαμε από ένα βάρος, άσχετα αν είχαμε ήδη βγει στον δρόμο της μεγάλης φυγής.


Οκτώβρης 2009
Σχεδόν ένα χρόνο μετά. Η ιστορία επαναλαμβάνεται. Αυτή τη φορά το αρσενικό τσόκαρο είναι πολύ θυμωμένο. Ζητά από τον γενικό Δερβέναγα ή να συμμορφωθεί ή να αποχωρήσει. Η αλαζονεία του δεν τον αφήνει να δει ότι έχει χάσει την επαφή με την πραγματικότητα. Εχει ανοίξει πόλεμο με τον νούμερο ένα του σταθμού. Δεν έχει κανενα δίπλα του. (Εκτός από κανένα ξανθό τσουλί που τους πιάνουν στα πράσσα να ... το τρίβουν ή το γλείφουν το πιπέρι; Καλέ θα καείς πού πας με παντρεμένο άνθρωπο; Γι' αυτό μάλλον αγχώνεσαι όταν σας διακόπτουν ακόμη κι αν χτυπούν την πόρτα!)
Τους έχει διώξει όλους με την ...ορθοπεταλιά του σε ποδήλατο χωρίς σέλα. Τους έχει εξαντλήσει. Ο σκύλος ο μαύρος ο ταμ-ταμ-ταμ δεν είναι τελικά και πολύ πιστός.
Είναι η ώρα μηδεν. Αποχωρεί με το κεφάλι στο πάτωμα. Περιμένει να τρέξουν όλοι πίσω του. "Δεν είναι ο Βασιλιάς" θα ακουστεί από τους άλλοτε κολλλλλητούς του, παντοτινούς -άκηδες. Μα τέλος τα ψέματα.
Το πλήρωμα του χρονου. Και το αρσενικό τσόκαρο δεν λέει να ξυπνήσει. Αφήνει την αυλή πάλι να βγάλει το φίδι από την τρύπα. Ανιψιές υπουργών του κομμουνισμού, λουκάνικα φρανκφούρτης, αυλικοί και γελωτοποιοί.

Ο γενικός έγινε τελικά... αορίστως!!! Γενικώς και αορίστως! Ένα καράβι βουλιάζει. Καπετάνιος δεν υπάρχει. Η Ιθάκη σε έδωσε το ωραίο ταξίδι, ήδη θα κατάλαβες Ιθάκες τι σημαίνουν. Πού λέει και ο ποιητής. Μόνο που εσύ δεν κατάλαβες και περιμένουμε από το αρσενικό τσόκαρο σαν άλλος Παπουτσής επί Σάμινα να πει, "Η Ιθάκη ήταν μακριάααα!"

Δεν λυπόμαστε τσοκαράκια μου. Έτσι πρέπει να φεύγουν οι προδότες... Με διασυρμό και δημόαια διαπόμπευση!!! Ο επόμενος είναι... ο Βλάχος! Γιατί μπορεί να είναι πονηρός, αλλά όχι όμως αήττητος... μαζί με τις κυρίες της αυλής.

Who let the dog out no17?

Αληθεύει ότι προαλείφεσαι για θέση; Εσύ το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να ξερογλείφεσαι όχι να προαλείφεσαι. Ο σκύλος ο μαύρος ο ταμ-ταμ-ταμ ακούει τα ταμ-ταμ-ταμ της ζούγκλας και νομίζει ότι θα ζήσει σκυλίσια ζωή. Άχ, το σκυλάκι το κανείς μην το είδατε κανίς; Θα είναι κορδωμένος μεσα στο γραφείο του αρσενικού τσόκαρου και μόνο θα γαβγίζει, "Αφεντικόοοο, σ' αγαπάω αφεντικό". Σάλια θα καλύπτουν το πατωμα. Πριν αλέκτωρ λαλήσει τρεις φορές θα τον έχει απαρνηθεί τον γενικώς πλέον! Αλλά σας τα πάρουμε όλα με τη σειρά.

"Σήμερα έχουμε γιορτή"

Τάδε έφη ο παππούς ψαλιδοχέρης μετά την ανακήρυξη του "Πράσινου Διαμαντιού" σε υπουργό Παιδείας. Έστησε πάρτι. Είχε γιορτή μετά τα 5.5 πέτρινα χρόνια. Σαν εικόνα τον φέρνω μπροστά μου να χασκά κάτω από τα μουστάκια του και να περιμένει πότε θα "φάει" κι αυτός.
Με μακρινό όνειρο μοιάζει εκείνος ο εφιάλτης που έζησε καθήμενος σε ένα γραφείο διαβάζοντας βιβλιαράκια και βλέποντας τσόντες. Τώρα ζει!!! Καλοζεί. Και ουδόλως τον ενδιαφέρει αν το μακεδονοτσόακρο γράφει για τα εθνικά θέματα. Το γρανάζι του μηχανισμού το διαφεντεύει. Τσοκαράκια μου, τώρα είναι εξουσία. Αυτός μιλάει. Μπορεί να ψαλιδίζει και να πετσοκόβει... γιατί είπαμε να το ξαναπούμε, είναι εξουσία. "Σήμερα έχουμε γιορτή", βροντοφωναξε για να καταλάβουν όλοι ότι δεν κέρδισε απλώς το κόμμα του, έκανε επανάσταση. Πού είσαι παππού, κόψε κάτι, κι έχεις τον τρόπο εσύ, αν σε ακούσει και κανείς θα νομίσει ότι έχουμε Χούντα!

Λύθηκαν τα μάγια!

Μια χαρμολύπη με έχει συνεπάρει. Δεν θέλω να χάσω το συναίσθημα που νιώθω, γι' αυτό επαναφέρω στην μνήμη μου ξανά και ξανά με κάθε λεπτομέρεια όσα έζησα σήμερα. Πού πάει το μυαλό σας, τσοκαράκια μου; Νομίζετε ότι θα πάμε τόσο γρήγορα στο καυτό θέμα της ημέρας; Όχι, θα σας ταλανίσω. Μέχρι να φτάσετε σε ζέση, να κορώσετε και να παρακαλάτε. Έτσι θα εκτιμήσετε και θα ευχαριστηθείτε αυτά που θα ακούσετε.
Τούτο μόνο θα σας πω... Όλα τελείωσαν τέρμα! Η "φωνή" βρήκε το μικρόφωνο που της ταιριάζει. Βρήκε στέγη. Επιτέλους τα μάγια λύθηκαν και όλα τα παλιά, καλά τσοκαράκια θα ξανασμίξουμε. Χωρίς σκύλους μαύρους, γενικούς γενικώς, καρφιά, "μαγικές εικόνες" εισαγωγής με το ζόρι, wanna be Larry King με κόκκινα νύχια και ψαλοδοχέρηδες παππούδες. Άντε γειααααααα το δρόμο σας κι εμείς τον δικό μας!

Αλλαγή ηγεσίας γενικώς...

Απίστευτο κι όμως αληθινό. Αλλαγή ηγεσίας γενικώς... αλλά θα ξεκινήσω από το σάλπισμα νίκης, το λακτήριο ράπισμα του λαού προς την πρόοδο. Το ΠΑΣΟΚ είναι ξανά εδώ, ενωμένο δυνατό. Με τον G.A.P. Πρωθυπουργό της Ελλάς. Όχι κατα λάθος που λένε, αλλά με την βούλα. Η διαφορά από την διαφθορά άγγιξε το ποσοστό των 10 μονάδων. Η Κυριακή 4 Οκτώβρη μας βρήκε με σημαία πράσινη να ταιριάζει με τα τσοκαράκια μας να πανηγυρίζουμε. Ο Στέφανος έμεινε πάλι έξω από τη Βουλή. Τι κρίμα; Αλλά το ΠΑΣΟΚ είναι εξουσία.
Ο Κων/νος Καραμανλής, όχι ο εθνάρχης καλέ, αλλά ο ανιψιός, ο ανύπαρκτος αρχηγός κράτους για 5,5 χρόνια ΕΦΥΓΕ. Με το κεφάλι στο έδαφος. Ταπεινωμένος από μια ήττα όμοια με συντριβή. Δακτυλοδεικτούμενος, μόνος και γυμνός. Γιατί στο τέλος ο Βασιλιάς πάντα είναι γυμνός. Μια μελωδία μόνο κλωθογύριζε στο μυαλό μου, σαν τις μοίρες γύρω από την κουνιά ενός μωρού, "Κι έχω τόσα να θυμάμαι από εσένα... σκάνδαλα που ζήσαμε μαζί ένα ένα! Κουμπάρους, ομόλογα, βατοπαίδι και ολυμπιακή... που πήγαν χαμένα!"
Αλλά έτσι είναι... ο Βασιλιάς πέθανε, Ζήτω ο Βασιλιάς. Μόνο που αυτός θα προέρχεται αυτή τη φορά από το λαό και όχι από πολιτικά τζάκια. Θα είναι δηλαδή ένας τσαγκάρης, πεταλωτής ή στο άκουσμα του τα ξυπνά την πολιτκή άνοιξη, ο... Σαμαράς.