Τάδε έφη ο παππούς ψαλιδοχέρης μετά την ανακήρυξη του "Πράσινου Διαμαντιού" σε υπουργό Παιδείας. Έστησε πάρτι. Είχε γιορτή μετά τα 5.5 πέτρινα χρόνια. Σαν εικόνα τον φέρνω μπροστά μου να χασκά κάτω από τα μουστάκια του και να περιμένει πότε θα "φάει" κι αυτός.
Με μακρινό όνειρο μοιάζει εκείνος ο εφιάλτης που έζησε καθήμενος σε ένα γραφείο διαβάζοντας βιβλιαράκια και βλέποντας τσόντες. Τώρα ζει!!! Καλοζεί. Και ουδόλως τον ενδιαφέρει αν το μακεδονοτσόακρο γράφει για τα εθνικά θέματα. Το γρανάζι του μηχανισμού το διαφεντεύει. Τσοκαράκια μου, τώρα είναι εξουσία. Αυτός μιλάει. Μπορεί να ψαλιδίζει και να πετσοκόβει... γιατί είπαμε να το ξαναπούμε, είναι εξουσία. "Σήμερα έχουμε γιορτή", βροντοφωναξε για να καταλάβουν όλοι ότι δεν κέρδισε απλώς το κόμμα του, έκανε επανάσταση. Πού είσαι παππού, κόψε κάτι, κι έχεις τον τρόπο εσύ, αν σε ακούσει και κανείς θα νομίσει ότι έχουμε Χούντα!
