Μια χαρμολύπη με έχει συνεπάρει. Δεν θέλω να χάσω το συναίσθημα που νιώθω, γι' αυτό επαναφέρω στην μνήμη μου ξανά και ξανά με κάθε λεπτομέρεια όσα έζησα σήμερα. Πού πάει το μυαλό σας, τσοκαράκια μου; Νομίζετε ότι θα πάμε τόσο γρήγορα στο καυτό θέμα της ημέρας; Όχι, θα σας ταλανίσω. Μέχρι να φτάσετε σε ζέση, να κορώσετε και να παρακαλάτε. Έτσι θα εκτιμήσετε και θα ευχαριστηθείτε αυτά που θα ακούσετε.
Τούτο μόνο θα σας πω... Όλα τελείωσαν τέρμα! Η "φωνή" βρήκε το μικρόφωνο που της ταιριάζει. Βρήκε στέγη. Επιτέλους τα μάγια λύθηκαν και όλα τα παλιά, καλά τσοκαράκια θα ξανασμίξουμε. Χωρίς σκύλους μαύρους, γενικούς γενικώς, καρφιά, "μαγικές εικόνες" εισαγωγής με το ζόρι, wanna be Larry King με κόκκινα νύχια και ψαλοδοχέρηδες παππούδες. Άντε γειααααααα το δρόμο σας κι εμείς τον δικό μας!
