Έχω να σας πω τόσα πολλά, αλλά λόγω της ημέρας... έτσι θα το πάμε μέχρι τις 24/4, ημέρα προσωπικού επιταφείου για τον τελευταίο χρόνο, θα γυρίσω λίγο πίσω. Κάπου στο Σεπτέμβρη του 2007, ενώ έχω χάσει, όλοι ξέρετε τι τσοκαράκια μου, αυτό που με επηρεάζει να προχωρήσω μπροστά και διώχνω όποιον βρεθεί στο δρόμο μου, κάποιοι είναι μαλάκες καλά κάνω, ας επανέλθω, όταν η "φωνή" μας έμαθε τον κόσμο της blogόσφαιρας και γράφαμε καθηρινά τσοκαρίες. Αναφέρεται τότε στην εμφάνιση του Priesner ενός καλλιτέχνη, ο θεός να τον κάνει γνωστό, εκτός αν ανήκετε σε αυτή την ελιτιστική κάστα ανθρώπων, οι οποίοι ασπάζονται το δόγμα: "Κάνω τέχνη για τους λίγους", είχε εμφανιστεί στο Ηρώδειο. Να μην σας τα πολυλογώ τσοκαράκια μου, η "φωνή" απαίδευτη τότε στην κυρία της, έβγαζε γλώσσα και διαφώνησε συντασσόμενη με αυτά που γράφονται στις τσοκαρίες αυτή τη στιγμή. "Το φαινόμενο του να χειροκροτείς κάτι που δεν σου αρέσει", είναι δηλαδή σαν να με πάτε εμένα με το ζόρι σε μια συναυλία των Black Sabbath, θα πρέπει να χτυπώ τα τακουνάκια μου από ενθουσιασμό; Όχι βέβαια... Έτσι τότε υποστήριξε και η "φωνή" ότι δεν του άρεσε και μάλιστα το κορίτσι του - μην πεις κακία είμαστε τσοκαρίες-κυρίες - τον αποκάλεσε βλάχο. Θα απαντήσω μετά από τόσα χρόνια σε αυτό τον καβγά τους μέσω μηνυμάτων στο blog (αχ τι ωραίες εποχές τα blog είχαν σχόλια... Τι μου θυμήσατε τα σχόλια στο μπλογκ του Μαρίνη...). Σαν την... τσοκαρία κι εγώ πετάχτηκα στην μέση και έγραψα ένα σχόλιο κόλαφο. Τον Δεκέμβρη το βlog έβαλε λουκέτο εξαιτίας κάποιων "κομπλεξικών υβριστών" όπως μας αποκάλυψε ο ιδιοκτήτης-"φωνή". Ποιες τσοκαρίες ήταν αυτές που ζήλεψαν τη χάρη μας;
"Καλά τώρα που τα διαβάζω και δεν πρόκειται ποτέ κανείς να δει τα σχόλια μου θα χύσω όλη μου τη χολή. Το ζευγάρι τσακώνεται μέσω blog. Δηλαδή η κρεβατομουρμούρα της κυρίας εκσυγχρονίζεται... Πλέον εκτός από τους 4 τοίχους τις κρεβατοκάμαρας περνά στην οθόνη του υπολογιστή μας.
Επίσης, θέλω να πω κάτι στην ανώνυμη ΑΠ. που και οι πέτρες ξέρουν ποια είναι. Βλέπεις έχει φροντίσει ο ιδιοκτήτης του blog. Που μου θέλει και Ηρώδειο. Αν διάλεγε μια άλλη ψυχή έργο που δεν του άρεσε είχε ποινή απομάκρυνσης δύο εβδομάδων και αφωνία μπροστά στον κύριο. Χώρια η μουρμούρα στο δρόμο της επιστροφής. Μην σας πω θα με άφηνε να γυρίσω μόνη μου... Βλέπεις σε εμένα μπορούσε να τα κάνει. Γι' αυτό με άφησε στη μέση του πουθενά ένα βράδυ στα βουνά (βλ. Βιτάλη).
Ευχαριστιέμαι που βλάχο σε ανεβάζει, βλάχο σε κατεβάζει η κ. Κοκοβίκου που ακούει και Ξενάκη... Κόβω το χέρι μου ότι στο google το βρήκε και το postαρε για να κάνει την έξυπνη και κουλτουριάρα... Βρωμήσαμε από κάτι γιαλαντζί κομμουνίστριες και κουλτουριάρες σαν αυτή που το παίζουν δήθεν ανεξάρτητες και ολημερίς και οληνυχτίς ονειρεύονται να βάλουν το νυφικό. Το πέτυχαν, θα το φορέσουν!"
*Ειναι επετειακό μην μου πείτε, δεν είναι; Περασμένα, ξεχασμένα; Τι σημασία έχει πια. Ούτε αυτή την "φωνή" δεν θέλω να βλέπω πια, ούτε να την ακούω καν. Σαν παραμύθι μου μοιάζουν όλα αυτά. Μακάρι να ήταν ακόμη αυτα τα προβλήματα των τακουνιών μου, αλλά...
**Όσο για την "θεά του κυνηγιού" που κυνήγησε τον Δερβέναγα, αυτό σε άλλη ανάρτηση! Μείνετε στις τσοκαρίες. Έρχεται είδηση βόμβα!
