Ο Νοέμβρης έχει φτάσει στα μέσα του. Σε λίγες μέρες έρχονται τα γενέθλια μου. Ξέρετε οι Θιβετινοί - να είναι καλά ο σ' αγαπΩΛ που μας τα έμαθε - λένε ότι τα γενέθλιά είναι η πρωτοχρονιά του κάθε ανθρώπου. Σηματοδοτούν την αλλαγή χρονιάς του και για το λόγο αυτό πρέπει τα περνάμε όσο το δυνατόν καλύτερα.
Πώς όμως, σας ρωτώ τσοκαράκια μου, να είμαι καλύτερα όταν ακόμη δεν δουλεύω, δεν κάνω κάτι που να με ικανοποιεί; Έχω μελαγχολία και τίποτα δεν μου ανεβάσει το κέφι. Υποφέρωωωωωω... αλλά δεν υπάρχει φως από πουθενά. Οι αποφάσεις μου ειναι ειλημμένες και δεν τις παιρνω πίσω. Όταν δείχνεις αδιαφορία, ενώ έχεις κάνει εσύ πολλά βήματα, όταν δεν μπορείς να βρεις μια γωνίτσα για να στεγάσει τα όνειρά του ο επαγγλεματίας, τότε είσαι αξιολύπητος! Είσαι ένας σαδιστής και χαίρεσαι να προκαλείς πόνο στον κόσμο.
Δεν υπάρχει αύριο, δεν υπάρχει τώρα! Θέλω να λυθώ σε κλάματα...
Υ.Γ. Όσο για το "ήγγικεν η ώρα" άκυρο. Με τέτοια ψυχολογία τσοκαράκια μου, πώς να κάνεις και ερωτικά βήματα... Στασιμότητα σε κάθε τομέα!
