Τσόκαρο δεν ειμαι, τι θα έκανα τρελές τσοκαρίες. Γύριψα να με πάρουν πίσω στο γραφείο του αρσενικού τσόκαρου, όμως ήθελαν να κουτσουρέψουν τις αρμοδιότητές μας, βλέπετε η αυλή έχει άλλες Κυρίες τώρα. Ακόμη και το κασέ μου ήθελαν να μου ρίξουν. Δεν το συζητώ για το τακουνάκι μου, αυτό το κοιτούσαν και πριονιζόταν. Χώρια που θα χαλούσαμε τις καρδιές μας με φίλους. Ουδείς ήθελε το τσοκαράκι πάλι στα πόδια του... Αλήθεια τόσο κακό έχω κάνει; Απέμεινα κι εγώ μόνο τσόκαρο ψάχνει... πόδι για να στεγαστεί. Ας βάλει λοιπόν ο Θεό το πόδι του, γιατί το χέρι του δεν βλέπω.
Αχ, δε θα ξανά 'ρθει το καλοκαίρι... Θα τα πούμε με όλους από την καλή μα κυρίως από την ανάποδη!!! Η βασιλεία των τσοκαριών θα ξαναβασιλέψει και ούτε τσαγκάρης, ούτε μανικιουρίστρα ούτε ποδόλουτρο δεν με κουνά. Γιατί καλό είναι να θυμόμαστε ότι έχει ο καιρός γυρίσματα.
