Είναι να μην ευχηθούμε κάτι σε άνθρωπο. Όπως λεει και μια γνωστή τσοκαρία, "Εγώ είμαι μάνα και νονά και η ευχή μου πιάνει"... Μπορεί να μην είμαστε βέβαια ούτε μάνες ούτε καν νονές - πέραν τον τσοκαριών - αλλά είμαστε Σαββατογεννημένες. Στην παρακάτω ανάρτησή μας ευχηθήκαμε στην "φωνή" χρόνια πολλά με ... πολλές τσοκαρίες. Φαίνεται το πήρε κι αυτή τοις μετρητοις και βάλθηκε να μας αποδείξει ότι μπορεί...
Λοιπόν, από την θέση που κατέχει πια, αφού γονυπετής πήγαμε την Παναγιά της Τήνου για να κάνει το θαύμα της, τσοκαράκια μου, άρχισε να μας αντιγράφει. Μακάρι να ήταν λογοκλόπος, όπως μερικοί μερικοί, αυτή έγινε σωστή κουβαρίνα. Αγαπητή "φωνή" θέλω να σου υπενθυμίσω ότι η κουβαρίνα ειναι άλλο blog άσχετο με το δικό μας. Συγγένεια εξ αγχιστείας έχουμε μόνο.
Επανέρχομαι, η "φωνή" που λέτε - κι όσο σκέφτομαι ότι αυτόν θα χαροποιήσει τον σκύλο τον μαύρο που μας παέι κόντρα τρελλαίνομαι - με την μαγεία των φωνητικών της χορδών μάγεψε τον γενικό αυτής της ζήσης και έδωσε εκπομπή, συμπαρουσιάση θα σας γελάσω στην επίσης συγγενή μας, το τακουνάκι! Όσο για εμάς... πάντα μας είχε μόνο για την λασπουριά, τα τσοκαράκια τα είχε μόνο για τα χωράφια και τη λαϊκή η κυρία "φωνή". Ενώ το "τακουνάκι" είναι φίλη της "φωνής" από τα παλιά, από τότε δηλαδή που της έγραφε τα σπηκάζ, την χούφτωνε επιδεικτικά μπροστά στα τακουνάκια μας, την βοηθούσε όχι γιατί είχε μεγαλύτερη αξία από εμάς, απλά λόγω σχέσης και καταγωγής (βλέπετε made in Chine και τα δύο)την έχει για τα κόκκινα χαλιά.
Αχ, βρε "φωνή" ξέρουμε τι σου χρειάζεται αλλά φοβόμαστε μην σου κοπεί η φωνή για πάντα. Έβγαλες την παλιο-τσοκαρία μας από μέσα. Αλλά το χειρότερο είναι ότι νομίζεις πως δεν έκανες και τίποτα... Σε εσένα ταιριάζει τελικά ο ύμνος του Μαλάκα: "Μόνο λόγια ήσουν μόνο θεωρία..."! Κι εμείς κακώς όπως λέει και η Σαμπρίνα ακούμε "Φωνές", κακιές αναμνήσεις.
Εμείς τα τσόκαρα θέλουμε να σου αφιερώσουμε ένα τραγουδάκι με νόημα από την απόλυτη "φωνή" με ένα Χ
