Ας κάνουμε και μια μνεία στον ύμνο του Μαλάκα, ο οποιος ξενυχτά τα τσοκαράκια σχεδόν κάθε βράδυ. Είναι εκεί, πράγμα παράξενο για αυτά. Ακούει κάθε τους κακία σε αποκλειστικότητα. Αλλά δυστυχώς πάνω που τα τσόκαρα πάνε να παραδεχτούν την αδύναμη φύση τους, εκείνος Ο Μαλάκας, περιχαρής θα τους αναφέρει ιστορίες - για αγρίους ζουλού και ταμ-ταμ-ταμ - για την Παναγιώτα, τη Σοφία και όλες τις ξεχασμένες σταρ της δεκαετίας του 1980.
Σε λίγο θα θυμηθεί την Γκέλυ Γαβριήλ και την Βίνα Ασίκη.
Σε αυτό ακριβώς το σημείο είναι που χαμηλώνουν τα φώτα, τρέχουν τα γκαρσόνια με τις σαμπάνιες, πυκνιιοι, καπνιιοι στην πίστα και ο Θεός τραγουδά τον ύμνο... "Μόνο λόγια ήσουν τίποτα πιο πέρα που τα λες τη νύχτα μα χάνονται τη μέρα..." Αναπτήρες ανάβουν και ακούγεται από τους απανταχού μαλάκες να κραυγάζουν με έκο Hard rock aleloyia "Πρόοοοοοδρομμεεεεεεε".
Τι να του πεις εκείνη την ώρα του Μαλάκα...
Κριμα όντως!
