ΑΦΟΥ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΜΕ ΔΙΑΒΑΖΕΙ
Εις μάτην γράφω και ξαναγράφω. Είναι απλά σας ένα ιντερνετιακό ημερολόγιο. Ό, τι με ενοχλεί ή με νευριάζει βρίσκει τόπο για να φιλοξενηθεί, όμως δεν απασχολεί κανέναν. Δεν διαβάζει κανείς και δεν μπορεί και κανείς να μου βρει λύσει σε όσα με απασχολούν! Μα για ποιον τα λέω... τι κρυφές σκέψεις κάνω και κλαίω!
Μια από αυτές τις μέρες θα κλεισω τις τσοκαρίες. Είναι από τις τελευταίες αναρτήσεις. Δεν έχει νόημα. Ίσως έτσι να θέλω να σβήσω όλη αυτή την περίοδο της ζωής μου, που είμαι άνεργη, εμμονική με τον Γενικό, νοσταλγική με το γραφείο και άδικη με φακλάνες, φίλες και συναδέλφους.
Τσοκαρίες και κακίες αποκλειστικά για σας είχα υποσχεθεί, τσοκαράκια μου. Τα έκανα όλα κουβαρίνια και ησύχασα. Όμως τον μεγάλο καβγά θα τον μάθαινε από άλλο μπλογκ.
Εις μάτην γράφω και ξαναγράφω. Είναι απλά σας ένα ιντερνετιακό ημερολόγιο. Ό, τι με ενοχλεί ή με νευριάζει βρίσκει τόπο για να φιλοξενηθεί, όμως δεν απασχολεί κανέναν. Δεν διαβάζει κανείς και δεν μπορεί και κανείς να μου βρει λύσει σε όσα με απασχολούν! Μα για ποιον τα λέω... τι κρυφές σκέψεις κάνω και κλαίω!
Μια από αυτές τις μέρες θα κλεισω τις τσοκαρίες. Είναι από τις τελευταίες αναρτήσεις. Δεν έχει νόημα. Ίσως έτσι να θέλω να σβήσω όλη αυτή την περίοδο της ζωής μου, που είμαι άνεργη, εμμονική με τον Γενικό, νοσταλγική με το γραφείο και άδικη με φακλάνες, φίλες και συναδέλφους.
Τσοκαρίες και κακίες αποκλειστικά για σας είχα υποσχεθεί, τσοκαράκια μου. Τα έκανα όλα κουβαρίνια και ησύχασα. Όμως τον μεγάλο καβγά θα τον μάθαινε από άλλο μπλογκ.
