To Infotsokaro, ο Λάζαρος του γέλιου μας, είπε ΤΕΛΟΣ. Όχι απαντώντας στο είμαστε πλασμένοι ο ένας για τον άλλον ΤΕΛΟΣ, αλλά οριστικό και αμετάκλητο. Δεν θέλει να μου ξαναμιλήσει. Αφορμή στάθηκαν όχι δημοσιεύματα, αλλά το γεγονός ότι είπα στον πιο στενό μου φίλο, τον φίλο μου για εκείνον.
Ένιωσε άσχημα ότι δήθεν τον κοροϊδεύω, τον διαβάλλω και είπε "ό,τι λέμε μεταξύ μας τα λέω δεξιά και αριστερά", αν κα όλοι ξέρουν ότι δεν ανήκω σε καμία μεριά. Εμείς τα τσοκαράκια com. mounistries; Θα γελάσει και ο Στάλιν και ο Λένιν μαζί. Άσε που ο Μαρξ μπορεί να ξαναέγραφε την θεωρία του περί καπιταλιστικού σοσιαλισμού.
Η κόρη μου η σοσιαλίστρια και ειναι το στρώμα μου μονό, πιο κοντά ειναι σε μένα. Γιατί τελικά απέμεινα με το στρώμα μου μονό, από την θλιψη, αφού έχασα και το Λάζαρο του γέλιου, το infotsokaro που ήταν αποίκο σε κάθε μου σχόλιο, υπήρξε για μένα ο Tedd Terner των Σερ... (μην το πεις, μην το πεις) μέσων και ανέστησε το γάργαρο μου γέλιο.
Να πω ότι δεν λυπήθηκα; Ψέματα θα πω. Τσοκαράκια μου, δεν ήξερα ότι θα μπορούσε να παρεξηγηθεί από αυτό. Είπα ότι τον συμπαθώ, δεν τον έβρισα δα. Μήπως η συμπάθεια από τα τσόκαρα ειναι συνώνυμο της βρισιάς, μίασμα; Άλλες "ωραίες κουβέντες" δεν έχω να του πω προκειμένου να τον πεισω αυτό το τελος (γιατί όλοι οι Σερ... (μην το πεις είπαμε) κοπανάνε αυτή τη λεξη για κάτι που θέλουν να τελειώσει; Και το επαναλαμβάνουν δισάκις για να το εμπεδώσουμε τσοκαράκια;)να μην είναι ΟΡΙΣΤΙΚΟ.
Τσοκαρίες μου βοηθήστε με, πώς να τον πείσω να μου ξαναμιλησει;
Λάζαρε του γέλιου μου δεύρο έξω, σε παρακαλώ!
