Τσοκαράκια μου, ποτέ δεν φανταζόμουν ότι είναι κατάρα να είσαι single εν έτει 2010. Σήριαλ, βιβλία, γυναικείες στήλες ανέλυαν πόσο απάνθρωπη είναι η κοινωνία μας απένταντι στους ανθρώπους, οι οποίοι είτε από φύση και θέση είτε από ατυχία - γιατί και τύχη δεν το λες να είναι κανείς "δεσποινίς ετών... 39" έξω καλοκαίρια και χειμώνες του Μητροπάνου - μόνοι.Σε αυτή τη ζωή που ερχομαστε και φεύγουμε ολομόναχοι, όλα προορίζονται για δύο.
Ακόμη και στρώμα να θελήσετε τσοκαράκια μου να αγοράσετε, στον ύπνο μονοι είμαστε, δεν έχω ακούσει για παράλληλη ύπνωση, οι πωλητές σε ρωτούν "μονό ή διπλό;" Το ειδεχθές αυτό βλέμμα των πωλητών στην απάντησή σας, "Λέτε να πάρω διπλό, μόνη μου είμαι!" σας κάνει να ζητήσετε υπέρδιπλο και να θέλετε να ανοίξουν οι τεκτονικές πλάκες κάτω από το κατάστημα να σας ρουφήξουν στον σκοτεινό μοναχικό σας τάφο.
Η κατάρα των single απλώνεται σε όλες τις δραστηριότητες. Αποφασίζεις να πας σινεμά. Σινεφίλ γαρ, να μην δεις τον "Κυνόδοντα"; "Πόσα εισιτήρια" ρωτά η υπάλληλος; "Ένα", απαντάς που να μην απαντούσες. Χορεύεις το 9/8 στης Καισαριανής του βήμα, και το χαιρέκακο γέλιο της δεν καλύπτεται όσο κι αν ουρλιάζεις - προς απορία όλων - "δεν αρέσει σε κανένα, κυρία μου, κι εγώ το Avantar θα προτιμούσα, αλλά θελω να το παίξω κουλτουριάρα!"
Βγαίνεις με φιλικό ζευγάρι straight, gay, bi από "φτερούδες", "γκοθάδες", "emo" ή "tredy" αλλά όλοι, μα όλοι κοιτάζουν εσένα, γιατί η καρέκλα δίπλα σου είναι ΑΔΕΙΑ. "Περιμένετε και τέταρτο;"ρωτά ο σερβιτόρος και κοιτάζει πάλι εσένα. "Όχι" Ιωάννης Μεταξάς.
Εντάξει, δεν ισχύει το ίδιο και για τους άνδρες που είναι μόνοι τους. Αυτοί δεν θεωρούνται "μιάσματα" της κοινωνίας, που θέλει την γυναίκα υπανδρεμένη, δηλαδή "κάτω από τον άνδρα". Πού είστε σουφραζέτες μου τώρα, τι έγιναν τα προσανάμματά σας, τα σουτιέν σας, αυτά που φοράτε και γίνεστε ανάφτρες, ενώ παλιά σπεύδατε να κάψετε στην Πλατεία Συντάγματος;
Στην γωνία σας και δεν μιλάτε, μόνο συνωνομοτείτε με την σιωπή σας κι εσείς σε αυτό το παιχνίδι του παραλόγου.
Είστε οι φίλες που θα πάρουμε τηλέφωνο, τσοκαράκια μου, όταν η μοναξιά μας πνίγει και μουσκεύουμε τα μαξιλάρια μας, αλλά θα μας το κλείσουν "Σε παίρνω, γιατί μου χτυπά ο άνδρας μου". Εννοείται πώς δεν θα σε ξαναπάρουν πίσω ποτέ.
Είστε οι φίλοι, οι άνδρες οι σκληροί, οι τελευταίοι επί γης, εκείνοι που διατάζετε "Λούλα, παντόφλες" και εκείνη θα σε ρωτήσει, "Πώς ήταν η μέρα σου πασά μου;" για να απαντήσετε "Σκατά!". Όταν όμως θα δείτε το τηλέφωνο της single φίλης σας, θα πατήσετε "αθόρυβο" για να απενοχοποιειθείτε, να έχετε το ελαφρυντικό αφού δεν της το κλείσατε. Για να μην θιγεί η Λούλα.
Οι εργασιομανείς φίλοι απλά γλιτώνουν γρήγορα γιατί λένε "Έχω δουλειά" και απαλλάσσονται των ενοχών.
Στα ταξίδια το ζευγάρι μαζί και η single χώρια. Είσαι πάντα αυτή που πληρώνει ολόκληρο το ποσό, ενώ τα ζευγάρια το μοιράζονται. Στις ώρες κοινής ησυχίας, σεξ, ύπνου, εσύ πρέπει να γίνεσαι το party animal γιατί νιώθεις τη μοναξιά να ρέει από τα τοιχώματα του μυαλού σου, ενώ οι φίλοι ζεύγη έχουν ο ένας τον άλλον.
Αν πάλι έχετε προγραμματίσει να βγείτε με παλιούς συμμαθητές ή εκείνον τον brutale από το στρατό σαν ζευγάρι, η single φίλη σας δεν χωρά! Ή μήπως ντρεπόσαστε για εκείνη.
Και η "καταραμένη", η οποία περνά εκείνες τις δύσκολες μέρες, θέλει να μιλήσει σε κάποιον να πει πόσο μόνη νιώθει αλλά δεν έχει κανέναν, κοιμάται στο πάτωμα, τρέχουν τα μάτια της, όμως παραμυθιάζει τον εαυτό της ότι είναι από κάποιο σκουπιδάκι, ζει την ζωή εν τάφω. Με σβηστό το φως, κουκουλωμένη με το πάπλωμα - ευτυχώς είναι χειμώνας - και τα βουρκωμένα μάτια κλειστά. Μόνο κατά τις 6 το πρωί θα στείλει ένα μήνυμα σε έναν single φίλος της και εκείνος θα της απαντήσει..."Αχ, αγάπη μου! Έχω χαθεί". Γυρίζει από τις ασωτίες τους.
Εδώ η κοινωνία κάνει εξαίρεση, ο single ανδρας είναι "ανάρπαστος", "περιζήτητος εργένης" γιατί καμία, μα καμία δεν κατόρθωσε να τον τυλίξει! Αφού η κοινωνία φέρεται απάνθρωπα μόνο στους ανάπηρους, τους χονδρούς και τις singles!
Συνοψίζοντας, λοιπόν, η "κατάρα των singles" είναι γένους θηλυκού, πτώσης γενικής ψυχολογικής, αριθμού ενικού. Ευτυχώς η πτώση κρατά λίγο και μετά επιστρέφουμε στους φυσιολογικούς ρυθμούς. "Νέα μόνη γυναίκα ψάχνει..." Πειράζει όμως τσοκαράκια μου να κλάψουμε λίγο ακόμη αφού κι αυτοί οι νέοι έρωτες μας κάνανε κομμάτια;
Υ.Γ. Μην ξεχάσουμε να προσθέσουμε ότι στις δύσκολες στιγμές όλων των παραπάνω ζευγαρωμένων οι single, τσοκαράκια μου, είμαστε εκεί όλες τις ώρες πρωί-μεσημέρι-βράδυ (κυρίως τότε) και όλες τις μέρες ακόμη και την Πρωταπριλιά - αν και δικαιολογημένα θα μπορούσαμε να πούμε ψέματα για να τους αποφύγουμε. Αλλά αυτή είναι η πραγματική "κατάρα των singles" μόνοι για όλους.
